Lekker naar buiten gaan is een van de dingen waar ik gek op ben. Wandelen, een stuk fietsen, hardlopen, door een winkelstraat struinen: deze dingen maken mij vrolijk. Heerlijk om tot rust te komen in de natuur en dat af te wisselen met plekken waar meer mensen te vinden zijn. Als ik tijd heb probeer ik het ervan te nemen en te genieten, maar er is één ding wat mij gauw tegenhoudt en dat is regen.

Nu de herfst weer is aangebroken word ik er, als ik naar buiten kijk, vaak aan herinnerd dat ik vooral mijn regenbroek niet moet vergeten. Het is niet zo dat ik vlucht voor drie spatjes regen, maar een enorme plensbui op mijn hoofd vind ik gewoon vet irritant. Mijn haar droogt wel weer, er zijn ergere dingen dan dat. Natte spullen, mijn tas op de kop moeten keren en de volgende ochtend nog steeds een vochtige tas aantreffen, zijn echter níét mijn favoriet. Momenteel zit ik in Engeland en tot nu toe valt het aantal regenachtige dagen reuze mee! Op de dagen dat het wél regent, merk ik dat de verleiding groot is om lekker onder een deken te kruipen en weg te dromen.

Super fijn dat wegdromen, zou je denken. Dat klopt op zich wel. Er zijn genoeg mooie dingen om langs te gaan, zoals wat ik graag wil bereiken en waar ik aan wil werken. Of wat ik voor andere mensen kan betekenen. Helaas gebeurt er in mijn hoofd ook vaak iets anders. Er komen naast dromerige gedachten ook vervelende twijfels voorbij omdat ik meer tijd krijg om na te denken. Ik ga treuzelen als ik naar buiten wil gaan. Het is koud en nat.  Ik heb er geen zin in. Het huis uit? Bah, liever niet. Andere mensen zien mij natgeregend worden. Het leven gaat ook door voor hen zonder dat ik actief meedoe. Maak er maar wat leuks van zonder mij.

Het is soms moeilijk om de mooie dingen zwaarder te laten wegen als het er somber uitziet. Toch weet ik altijd weer op te krabbelen nadat ik een tijdje de twijfels heb toegelaten. Ik probeer me te focussen op de fijne dingen die de herfst wél biedt. De kleuren zijn prachtig en met een warmere jas maak ik het mezelf comfortabel. Het voelt knus aan. Langzaam kom ik weer terug bij mijn dromerige gedachten. Ik zet mijn hoofd uit en geniet van wat ik wil en wat ik kan. Ik denk na over mijn ambities, hoe ik iemand anders kan helpen. Ik zoek mijn schoenen en trek de deur achter mij dicht. Ik ga vandaag naar buiten zonder hoofd en laat mijn hart weer spreken.

Zijn jullie ook graag buiten of ben jij een echte huismus?