Witte, enorme stranden, blauwe zeeën, mooie mensen, feesten, cocktails en vooral heel veel zon. Dat is waar ik altijd aan dacht bij Miami (beach). En dat is precies wat het ook is. Een week lang liep ik hier rond als een blij ei met het nummer ‘I’m in Miami b*tch’ in mijn hoofd.

Buiten de sporters van het WK om was ik in Orlando al enigszins gewend aan het aantal obesitas slachtoffers in Amerika. Het was eenmaal in Miami dan ook een flinke omschakeling wat betreft het type mens wat er rond liep. Met name Spaans sprekende latino’s met zongebruinde huidjes, wasbordjes en borstvergrotingen (gok ik). Hoewel ik de baywatch modellen in de rode bikini’s en zwembroekjes niet (in slow motion) voorbij heb zien rennen was er genoeg te bekijken vanachter mijn zonnebril.

Via Airbnb hadden wij een schattig vakantiehuisje gehuurd in het zogeheten ‘SoBe’ (oftewel South Beach) die qua locatie niet beter kon liggen. Net buiten de gekte van het bekende Ocean Drive, maar op loopafstand van de winkels en stranden. Onze dagen bestonden dan ook uit winkelen, zonnen op het strand, uit eten en cocktails drinken bij onze favoriet ‘the Clevelander’. Ondanks de flinke hitte was het dankzij het windje (aan zee) prima te doen. Na de eerste dag belachelijk te zijn verbrand, kwamen wij als witte Hollanders aan het einde van de week al iets meer in de buurt van al het latino geweld.

Mocht je trouwens in Miami terecht komen, laat dan wel altijd even vallen dat je uit Nederland komt. Dit blijkt nogal bijzonder te zijn waardoor je (als meisje zijnde) gemakkelijk op gastenlijsten wordt gezet. Aangezien de levensstijl hier al aardig prijzig is, scheelt dit weer een paar centen. Geen entreekosten én gratis drankjes in de VIP. Nog een tipje: huur een auto. In een fantastische Ford Mustang hebben wij de omgeving verkend, een herinnering om nooit weer te vergeten.